ترسناک ترین و ماندگارترین شخصیت های نوستالژیک دهه ۶۰ و ۷۰

کارتون چوبین فیلم شهر موش ها سریال سمندون ماجراهای هاچ زنبور عسل فیلم دزد عروسکها فیلم پنج بچه و شنی سریال السون ولسون فیلم الیور توئیست سریال چاق و لاغر

به گزارش اقتصادآنلاین، کودکان متولد دهه شصت و هفتاد با فضای عجیبی در فیلم و سریال ها مواجه شده و رعایت قوانین مختلف را توسط شخصیت های ترسناک آموزش می دیدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در برخی از فیلم و سریال هایی که در این دو دهه از طریق تلویزیون نمایش داده می شد شخصیت های ماندگاری وجود داشتند که با ظاهری ترسناک خود، رعب و وحشت را در دل به بینندگان ایجاد می کردند.

 

شخصیت هایی همچون سمندون و برونکا در کارتون چوبین که در حالت عادی نیز موجب ترس می شوند در برنامه های گروه کودک و نوجوان گنجانده شده و برای آنها ساخته می شد.

در این بخش مروری بر برخی از ترسناک‌ترین شخصیت های فیلم و سریال های دهه 60 و 70 خواهیم داشت.

  کارتون چوبین

«چوبین» یکی از کارتون های محبوب بچه های دهه شصتی است که در سال 1374 ساخته شد.

این کارتون تخیلی و ماجراجویانه یک شخصیت کارتونی کوچک و دوست داشتنی، اما زیرک و باهوش و خلاق به نام چوبین داشت که برای نجات مادر خود و مبارزه با هیولایی خبیث و ترسناک به نام برونکا و عوامل آن تلاش می کرد و در بیشتر مواقع پیروز می شد.

برونکا، در جنگ خود با چوبین همواره ماشینهای عجیب و غریب و ترسناکی را ارسال می کرد اما سنگ درخشانی که در دستبند چوبی داشت به او قدرتی خارق العاده می داد. در نهایت چوبین با شکست برونکا و نجات مادرش به همراه او در یک سفینه به ستاره درخشان باز می گردد.

فیلم شهر موش ها

شهر موش ‌ها به کارگردانی محمدعلی طالبی و مرضیه برومند در سال 1364 است.

در این سریال گربه ای وجود داشت که موشها از ترس خود به او «اسمشو نبر» می گفتند. موشها شهر خود را پس از حمله اسمشو نبر ترک کرده و به یک شهر دیگری می روند. در این مسیر پدر و مادر موشها برای آماده کردن شهر راه سریعتر را انتخاب می کنند و بچه موشها راه طولانی تر را طی می کنند.

در شهر موشهای 2، اسمشو نبر با ظاهری ترسناک‌تر ظاهر شده و موجب رعب و وحشت اهالی شهر می شود. سری دوم فیلم شهر موشها، در سال 1393 اکران شد.

سریال سمندون

«سمندون» یکی از معدود سریال هایی است که در عین ترسناک بودن، با استقبال بسیاری مواجه شده و در خاطره ها ماندگار شده است. این سریال به نویسندگی و کارگردانی ناصر هاشمی در سال 1373 است و داستان یک بچه غول 2000 ساله به نام سمندون را روایت میکند.

در منزل عمه یک زیرزمینی اسرارآمیز وجود دارد که برادر زاده عمه با بازی ناصر هاشمی برای انجام کارهای خود در نظر گرفته است. او با رفتن به زیر زمین متوجه این بچه غول می شود که در آنجا به انتظار مادرش زندگی می کند.

کاراکتر سمندون به دلیل ترسناک بودن، مورد انتقاد قرار گرفته و ساخت ادامه این سریال برای همیشه به فراموشی سپرده شد.

ماجراهای هاچ زنبور عسل

«ماجراهای هاچ زنبور عسل » کارتون ژاپنی دیگر در سال 1970 است که داستان زنبوری به نام هاچ را روایت می کرد.

«هاچ» در کودکی مورد تهاجم زنبورهای بی عسل قرار گرفته و از مادرش که ملکه بود دور افتاد. او برای یافتن مادر خود راهی یک سفر طولانی شده و با خطرات بسیاری مواجه می شد. ملخ سبز یکی از کاراکترهای ترسناک این کارتون بود که ظاهری رعب آور داشت.

فیلم دزد عروسکها

فیلم دزد عروسکها به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا هنرمند در سال 1368 است که در فهرست فیلم و سریالهای ترسناک دهه شصت قرار دارد.

در این سریال دو کاراکتر به نام عجوزه و گنجو وجود دارد که برای برهم زدن آرامش زندگی لیلا و بهرام، آنها را در خارج از شهر به دام می اندازند اما این بچه ها با تلاش خود از دست عجوزه پیر و گنجو رها می شوند.

فیلم پنج بچه و شنی

فیلم «پنج بچه و شنی» به کارگردانی جان استفنسون در سال 2004 است که در تلویزیون ایران نیز نمایش داده شد.

این فیلم داستان پنج خواهر و برادر را روایت می کند که به دلیل ناامنی های دوران جنگ، چند روزی را باید به دور از خانواده هایشان در منزل عموی خود در منطقه ای دیگر سپری کنند. آنها در ساحل با موجودی عجیبی به نام «شنی» برخورد می کنند که با آنها دوست شده و باعث ایجاد اتفاقات مختلفی می شوند.

سریال السون ولسون

مجموعه عروسکی السون و والسون به کارگردانی ناهید محمدیان و کامبیز صمیمی مفخم بود که در سال 1374 به روی آنتن شبکه یک رفت.

در این مجموعه عروسکی به نام «دون دون» وجود داشت که با ظاهر ترسناک خود، دو پسر قصه به نام های السون و ولسون را ترغیب به خوردن شکلات و شیرینی می کرد تا دندان هایشان مانند او خراب شود. این مجموعه درباره بهداشت دهان و دندان ساخته شده و آهنگ و ترانه آن تا مدت ها در میان کودکان خوانده می شد.

فیلم الیور توئیست

فیلم الیور توئیست برای اولین بار در سال 1948 بر اساس رمان چارلز دیکنز ساخته شد. این فیلم درباره زندگی الیور توئیست بود که بدون سرپرستی پدر و مادر، در جامعه آن زمان انگلیس و در میان آدم های فاسد، پرورش یافته و با مسائل مختلف زندگی دست و پنجه نرم می کرد.

در این فیلم، فاگین یکی از شخصیت های داستانی منفی و مسئول یتیم خانه ای بود که با ظاهر ترسناک خود، کودکان بی سرپرست برای دزدی تربیت می کرد.

سریال چاق و لاغر

چاق و لاغر سریالی به کارگردانی مسعود رسام و حسن زارعی در سال 1365 بود که دو شخصیت عروسکی با همین نام داشت.

این دو عروسک از طرف رئیس بزرگ ماموریت انجام خرابکاری در شهر داشتند اما به دلیل بی عرضگی خود همیشه موجب عصبانیت رئیس بزرگ می شدند. فضای کلی سریال و موسیقی دلهره‌آور آن به طور دائم ترس را در دل مخاطبان اغلب کودک و نوجوان نگه می داشت.

این مجموعه در 5 فصل ساخته شده و پخش آن تا سال 1369 ادامه پیدا کرد.

منبع: وقت صبح

این مطلب برایم مفید است بلی ۰ نفر این پست را پسندیده اند

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کارتون های نوستالژیک سریال نوستالژیک الیور توئیست فیلم و سریال ساخته شد سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۰۱۳۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیرین مثل «شکرستان»/ پویانمایی که ۱۸ ساله شد

«شکرستان» با پردازش‌های خوبی که روی موضوعات روز و آداب و رسوم ایرانی دارد، ازجمله پویانمایی‌های موفق رسانه ملی است که می‌توان گفت حالا ۱۸ ساله شده است.با تهیه‌کننده «شکرستان» روند شکل‌گیری این پویانمایی جذاب را مرور کردیم و درباره فصل جدید و در حال پخش «شکرستان» و مختصاتی که دارد گفتگو کردیم.

سیدمسعود صفوی درباره ماجرای تولد و شکل‌گیری «شکرستان» اینگونه توضیح داد: ۱۸ سال پیش که تصمیم به ساخت پویانمایی «شکرستان» گرفتیم، هدف‌گذاری کردیم که پویانمایی تولید کنیم که چند ویژگی شاخص داشته باشد. نخست اینکه تولید انبوه داشته باشیم و از طرف دیگر محبوب عموم، طبقات و گروه‌های سنی مختلف واقع شود.

وی افزود: تا قبل از «شکرستان» تقریباً برنامه‌ای به این شکل در کشور نداشتیم و می‌خواستیم صنایع مختلف جانبی در پی تولید آن راه بیفتد. می‌خواستیم این پویانمایی همچون آینه‌ای، بازتاب‌دهنده وضعیت جامعه باشد و آنچه مخاطب می‌بیند برایش آشنا باشد. از طرف دیگر زمانش فرا رسیده بود که همچون دیگر نقاط جهان اثری خلق کنیم که محصولات جانبی مانند عروسک داشته باشد.

تهیه‌کننده «شکرستان» با بیان اینکه به لطف خدا فکر «شکرستان» در جمع دوستانی شکل گرفت که همگی از بهترین‌های ادبیات کودک، طراحی فضا و صداپیشگان بودند، گفت: تلاش‌های صادقانه گروه، عاملی شد تا زحمت جمع به نتیجه برسد و مخاطب از دیدن این برنامه لذت ببرد.

 هم‌نوایی ساختار و محتوا با فرهنگ ایرانیان

صفوی گفت: اگر دقت کنید مهم‌ترین مسئله‌ای که در «شکرستان» به چشم می‌خورد، ارتباط ساختار و محتوای آن با فرهنگ و زندگی روزمره ایرانیان است. وقتی مخاطب این اثر را می‌بیند، به‌خصوص مخاطب نوجوان ذهنش درگیر محتوا می‌شود و با شخصیت‌های داستان و هنرمندان پشت‌صحنه همذات‌پنداری می‌کند. به‌عنوان‌مثال مخاطب با شنیدن صدای مرحوم استاد مرتضی احمدی یا موسیقی سنتی جلال ذوالفنون هم‌مسیر می‌شود و در کنار داستان شخصیت‌های فرهنگی را نیز می‌شناسد و بین مخاطب و «شکرستان» مانعی باقی نمی‌ماند.

وی در خصوص ساختار پویانمایی آن گفت: مخاطب در شکرستان با وقایع و اتفاقات ناملموس روبه‌رو نیست و وقتی معماری «شکرستان» را می‌بیند، می‌داند که مابازای آن در معماری ایران، چون یزد، اصفهان و تبریز وجود دارد و از آن آثار الهام گرفته شده است. به‌عنوان‌مثال در این پویانمایی مناره علی اصفهان را می‌بینیم یا در طراحی لباس‌ها از مینیاتور استفاده شده که همه و همه نشان از اصالت و تاریخچه آن است.

صفوی درباره اینکه در انتخاب ساختار شکرستان هوشمندانه عمل شده است، تصریح کرد: در «شکرستان» از حرکت‌های خیمه‌شب‌بازی الهام گرفته‌ایم و از همه مهم‌تر ساختار تعزیه‌ای و معین‌البکایی است که طرفداران خاص خود را دارد. در «شکرستان» هر مناسبتی با ذهن مخاطب درگیر می‌شود و مخاطب را شکار می‌کند.

وی در پاسخ به این پرسش که معیارتان در طراحی شخصیت‌ها چه بوده، گفت: در «شکرستان» سعی کردیم برای همه شخصیت‌ها محل رجوعی داشته باشیم. شخصیت‌هایی که در این پویانمایی می‌بینید از معلم و قاضی گرفته تا نانوا و ... همه در محله‌های قدیمی‌شهرستان‌ها مابازای عینی دارند، از پیرزنی که همه را نصیحت و خطا‌های رهگذران را گوشزد می‌کند تا پسربچه بازیگوشی که با سروصدایش آرامش محله را به هم می‌ریزد. صفوی افزود: همه شخصیت‌های «شکرستان» را در زندگی روزمره به‌خصوص نسل قبل می‌بینیم و می‌شناسیم. برای همین از این افراد نگاه طنزآمیز و کاریکاتوری گرفته و در «شکرستان» آن را تبدیل به شخصیت کرده‌ایم.

این تهیه‌کننده در خصوص مانایی شخصیت‌ها چنین گفت: علت اینکه بازیگران «شکرستان» به یاد می‌مانند این است که ژرفانمایی (پرسپکتیو) و بُعد دارند و فقط تیپ نیستند؛ یعنی کاملاً تبدیل به شخصیت شده‌اند و مابازای آنان را دیده‌ایم و می‌شناسیم.

 زنده‌نمایی در شکرستان

صفوی، راز توفیق «شکرستان» را زنده‌نمایی آن دانست و گفت: پویانمایی فقط زیبایی و استفاده از استاندارد‌ها و بهترین روش‌ها و دستگاه‌ها نیست، بلکه زنده‌نمایی و روح قوی آن است که از صفحه شیشه‌ای بیرون می‌آید. در این‌صورت مخاطب فکر نمی‌کند این پویانمایی و نقاشی باشد. اگر روح کار قوی باشد، مخاطب همراهی می‌کند و وقتی شخصیت از صفحه شیشه‌ای و پرده سینما بیرون می‌آید، اثر محبوبی می‌شود.

«شکرستان» هم‌اکنون همچون جوانی ۱۸‌ساله شده و همچنان محبوب است. از دلایل این محبوبیت ۱۸ ساله پرسیدم که صفوی پاسخ داد: اگر ریشه‌های طرح در سنت‌های روایی، قصه‌گویی، نمایشی و سنت‌های هزارساله ملی باشد، ولو تولیدی تازه و حتی از کشور دیگری هم آمده باشد، ماندگار می‌ماند. وقتی فکر را خودی و درونی‌سازی کنیم مثل این است که مال خودمان است، مثل اتفاقی که هم‌اکنون در ژاپن شاهد آن هستیم.

 وی افزود: همان‌طور که می‌دانید خاستگاه پویانمایی، غرب است، اما ژاپنی‌ها آن را طوری خودی‌سازی کردند که انگار مبدأ انیمه (پویانمایی ژاپنی) از ابتدا آنجا بوده است.

 محبوبیت این اهالی شیرین

وی با بیان اینکه ۴۰ قسمت اول این مجموعه کاملاً بر اساس فرهنگ عامیانه و ضرب‌المثل‌ها، متل‌ها و زندگی روزمره بود و همین امر جزو نقاط قوت و محبوبیت‌های آن به شمار می‌رود، گفت:، اما از قسمت ۴۰ به بعد به جای توجه به ضرب‌المثل‌ها، در ابتدا داستان روی قصه‌های قدیمی متمرکز شدیم و به فراخور سیر داستان از ضرب‌المثل‌ها استفاده کردیم.

 پرهیز از تکرارزدگی

تهیه‌کننده «شکرستان» درباره مقابله با تکرارزدگی در این اثر گفت: مطمئن باشید وقتی تولید برنامه‌ای ۱۸ سال ادامه دارد، گروه تولید، مثل سرباز، همیشه آماده به رزمند. برخی کار‌ها با تجربه به دست آمده است، مثل خلق شخصیت‌ها و ایجاد فضا‌ها و ماجرا‌های جدید که به همت اتاق فکر میسر می‌شود. صفوی ادامه داد: در فصل‌های جدید به‌سراغ موضوعات جدیدی مثل محیط‌زیست، فناوری‌های جدید، مسائل اقتصادی و ... که مورد نیاز مخاطب است، رفته‌ایم.

صفوی تصریح کرد: از قسمت ۲۰۰ به بعد موضوعات کاملاً جدیدی، چون پزشکی بهداشتی و آب به جریان داستان اضافه شد. در هر دوره‌ای از «شکرستان» سعی کردیم ایده‌های خاصی را مورد کاوش قرار دهیم و به ذهن مخاطب بسپاریم و از قضا همین پرداخت‌ها باعث محبوبیت «شکرستان» شده است. کمااینکه توفیق بعضی از فصل‌ها را می‌توان در انتخاب موضوع و نحوه پردازش دانست. به‌عنوان‌مثال در فصلی که دوگانه‌ای بین ننه‌قمر و اسکندر شکل می‌گیرد از فصل‌های جالب «شکرستان» است و تناقض پیرزن و نوزاد، ماجرا‌های خنده‌داری را رقم می‌زند. معمولاً انتخاب برخی شخصیت‌ها باعث محبوبیت بعضی از قسمت‌ها می‌شود.

صفوی با مهم دانستن فکر‌های خوب در برنامه‌سازی گفت: قبل از اینکه کار به دست فیلم‌نامه‌نویس برسد، افراد صاحب‌نظری، چون قصه‌نویس، روان‌شناس، جامعه‌شناس و رفتارشناس در اتاق فکر، موضوعات مطرح‌شده را به به نقد می‌کشند و مسیر داستان‌سرایی را مشخص می‌کنند.

 پویانمایی در دوران تحول

تهیه‌کننده «شکرستان» از دوره تحول سازمان به نیکی یاد کرد و گفت: به نظرم دوره تحول در سازمان مرحله‌به‌مرحله و خوب پیش می‌رود، اما مهم‌ترین بحثی که به نظرم می‌رسد، به‌غیراز توجه به محتوا باید به شکل‌های جدید ارائه نیز توجه شود. با فرآیند و سرعتی که در فناوری و تغییر شکل ارائه تصاویر و رقبای وحشتناکی که در تلویزیون، شبکه‌های اجتماعی و خانگی در دنیا شاهدیم، در استفاده از شکل‌های جدید و ترکیب جذاب با استاندارد‌های جهانی فاصله داریم. وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد که مدیران باید توجه بیشتری به شکل‌های جدید و ترکیبی کنند. در این زمینه خلأ احساس می‌شود و اگر به خود نیاییم میدان را به رقبای جهانی واگذار خواهیم کرد.

صفوی در خصوص نسل جدید و ذائقه آنان گفت: نسل جدید را که عادت به دیدن این نوع تصاویر دارد، نباید از دست بدهیم. پرداختن به شکل‌های نوین این امکان را به منِ برنامه‌ساز می‌دهد که روایت‌های فرهنگی کشورم را به شکل بهتری به تصویر بکشم.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی صداوسیما

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری رادیو تلویزیون